Marching Orders, door Bruce Lee, 1995.

In 1936 had de afluister eenheid van de Amerikaanse marine de meest geheime codering van Japan gebroken.
Toen in 1938 de Japanners deze code wijzigden, duurde het tot 25 september 1940 ( na hulp van de Nederlands-Indische codebrekers )voor de Amerikaanse marine ook deze code gebroken had. Deze nieuwe Japanse code noemden ze ” Purple “, hij werd gedurende de gehele oorlog door de Japanners gebruikt voor hun meest geheime correspondentie per radio. Hun eigen codebreking apparatuur noemden ze ” Magic “.
De Japanse marine code werd pas op 13 maart 1942 gebroken door de Amerikanen. De Britten hadden de meest geheime code van de Duitsers gebroken, die noemden ze ” Enigma ” en hun codebrekings apparatuur noenden ze ” Ultra “.
Het was de Britse luchtmacht die in juli 1940 de waarde van de contraspionnage bewees. Vanaf die tijd werkten Amerikaanse en Britse contraspionnage diensten samen.

Pas in begin 1943, na veel blunders begaan te hebben, is de U.S. Navy bereid tot het centrale inlichtingen netwerk toe te treden.

Met name de Britten wisten via psychologische oorlogsvoering hier vaak op meesterlijke manier gebruik van te maken.
Het duurde tot maart 1942 voor dat in Amerika deze dienst een stroom van leesbare en bruikbare rapporten kon produceren ( te laat voor Pearl Harbor ) .

De Amerikanen wilden niet dat andere landen wisten dat ze vanaf 1944 alle militaire en diplomatieke codes gekraakt hadden ( ook van hun bondgenoten , en die ook afluisterden ) . Daarom vind je in niet één biografie een verwijzing naar de kennis die bijvoorbeeld generaals over hun vijand kregen van de code-krakers.

Anderzijds wisten de geallieerden niet dat de Duitsers de code van de militaire attachees van de Amerikaanse ambassades hadden gekraakt, en dat de Duitsers in Noordwijk alle telefoongesprekken van Churchill afluisterden.

Zo wisten de Amerikanen dat de Poolse en Balkan regeringen in ballingschap te Londen alle kennis die ze verkregen over de geallieerden onmiddelijk doorgaven aan de Duitse ambassade in Londen. Dat Groot Brittanië, Frankrijk, Spanje, Nederland, Portugal en Italië hun koloniale macht wensten te behouden.

En ze noteerden dat de U.S.S.R in 1941 van plan waren na de oorlog Estland, Letland, Litauen en het grootste deel van Polen zou annexeren. In 1943 is de stand : de Baltische staten,Polen, Bessarabië oftewel Moldavië, de Karpaten, de Bosporus, de Dardanellen, Noord Iran, en door de Russen gecontroleerde regeringen in Yougoslavië, Tsjechoslovakije, Frankrijk, Duitsland en Italië. In 1945 werd de lijst van te annexeren landen uitgebreid met : Denemarken, Nederland, België, Hongarije, Oostenrijk, Roemenië, Bulgarije en Griekenland.

In 1940 las president Roosevelt dat Japan een oorlog tegen de U.S.A. voorbereidde en dat Duitsland de U.S.A de oorlog zou verklaren na de Japanse aanval. De marine bezat verouderde schepen. De luchtmacht had verouderde vliegtuigen. Het leger telt 150.000 manschappen ( minder dan Griekenland en .België gezamenlijk ) met nauwelijks enige uitrusting of munitie. Maar het Congres weigerde geld voor defensie uit te trekken.

Het Japanse doel van de oorlog was : de wereld te beheersen, samen met Duitsland.
China moest onderworpen worden door uitputting, het Verre Oosten en de Pacific moest onder Japanse controle komen door middel van militaire macht.
Toen de Japanners begrepen dat de publieke opinie in Europa en Amerika Japanse agressie begrijpelijk vonden vanwege de geallieerde embargo’s, werd dat argument onmiddelijk door de Japanners gebruikt.( ook na augustus 1945 werd pijlsnel ingespeeld op de publieke opinie in Europa en Amerika ).
Uit deze Japanse doelstelling volgt dat Japan oorlog wilde voeren tegen Amerika en Groot Brittanië maar niet tegen de U.S.S.R.- Italië wenste oorlog te voeren tegen Groot Brittanië – terwijl Duitsland eigenlijk alleen Rusland wenste te annexeren.

Japan probeert ook zeer actief Zuid Amerika in de oorlog te betrekken, waarbij ze in eerste instantie Japanse emigranten in die landen betrekken. Het gaat dan met name om Chili, Brazilië en Argentinië.
In 1942 tracht Japan Mexico te bewegen om mee te doen aan haar kant en de U.S.A. de oorlog te verklaren, dan zullen Chili, Brazilië en Argentinië haar steunen. De aanval moet benoemd worden als Mexico’s poging om vrede op het Amerikaanse continent te bewerkstelligen.

Uit de rapporten van de Amerkaanse contra spionnage blijkt dat de oorlog in wezen is beslist door ” Magic”.
Het hoofd van deze Amerikaanse dienst was generaal Marshall.Omdat hij absolute volmacht had van de Amerikaanse president(en) was hij de dirigent van de gealieerde legers.Hij besliste waar er wat gebeurde.
Tevens blijkt dat bijvoorbeeld Hitler en zijn militaire staf geen blunders begaan hebben. Ze waren gewoon kansloos omdat Marshall veelal binnen 48 uur wist wat de Duitse plannen waren, waar ze zwak waren en wat hun tekorten waren.
Zo kon een superieure generaal Rommel toch de slag om Noord Afrika verliezen.
Nu beschouwt men de slag om Stalingrad in november 1942 als het beslissende keerpunt in de oorlog.
Na winst zouden de Duitse troepen naar Iran doorstoten waar vervolgens Japan troepen aan land zou zetten.
Tevens verwachten de As- mogendheden dat dan nog neutrale landen, zoals Turkije en Spanje en daarna Chili, Brazilië en Argentinië , zich bij hun zullen aansluiten.
De As-mogendheden zouden dan de controle hebben over de olie in het Midden Oosten, Japan kon zo India van twee kanten aanvallen en zou daardoor niet te verdedigen zijn, Duitsland kon zo Egypte van twee kanten aanvallen en zou dus ook vallen.
Pas na persoonlijke gesprekken met Churchill en Roosevelt liet Stalin zich overtuigen dat :

• de Duitsers niet Moskou als hoofddoel hadden maar Iran en Egypte voor vereniging met de Japanse legers, —de Japanners in het Verre Oosten niet Siberië zouden binnenvallen en hij daar dus vrij troepen kon onttrekken om bij Stalingrad in te zetten,
• hij alle materiele verliezen ruimschoots aangevuld zou krijgen uit de U.S.A.
• de Duitse flanken zijn het kwetsbaarst met zwakke Italiaanse, Hongaarse en Oostenrijkse troepen.

In april 1942 lezen de geallieerden dat het hoofddoel van de As-mogendheden is : de olievelden in de Kaukakus en Iran

In juli 1942 laat Tokio de wereld weten dat haar Zuid Oost Azië oorlog een racistische oorlog is, waar het Japanse ras haar superioriteit over het blanke ras zal aantonen. Japan roept India en de Arabische staten op om zich te bevrijden van het Britse juk, waarbij ze steun zullen krijgen van Japan.
In augustus 1942 laat Tokio Berlijn weten dat de Keizer nog steeds volledig achter de Japanse politiek staat.

In september 1942 wordt het ministerie van Buitenlandse Zaken in Tokio ontmanteld en onder het leger geplaatst.
Baron Oshima, Japans ambassadeur in Berlijn – met Tojo beschouwt als de meest extremen van Japan – beveelt de Duitsers aan om gifgas op Groot Brittanië te gooien.

In januari 1943 vergaderen de grote drie te Casablanca, ze besluiten dat de As-mogendheden zich zonder voorwaarden moeten overgeven.
In Japan werd dit zo opgevat dat bij een eventuele vrede de Keizer zijn positie moest opgeven.Dat was voor de Japanners ondenkbaar. Uiteindelijk moesten twee atoombommen dit denkbaar maken.

In het voorjaar van 1943 melden de Japanse ambassades Tokio dat de geallieerde invasie zal plaats vinden in Griekenland of Bulgarije en dus wordt het in juli Sicilië.

1 Mei 1943, Hongarije stapt uit de oorlog. Japan begrijpt dat de laatste fase van de oorlog is aangebroken.
21 Juli 1943, na de landingen op Sicilië geven de Italianen te kennen dat ook zij zich uit de oorlog willen terug trekken, Mussolini wordt afgezet. Japan maakt zich grote zorgen dat de wereld over haar zal zeggen : dat ze Italië en Duitsland in de steek laat en alleen voor zich zelf bezig is.
Oktober 1943. De Japanse ambassadeur in Madrid , Suma , beveelt Tokio aan om zelfmoord aanvallen van Japanse vliegtuigen op Amerikaanse schepen als wapen in te zetten. Daarnaast moet Japan in de U.S.A. een campagne tegen de herverkiezing van Roosevelt inzetten. Ook stelt hij dat bij een eventuele invasie van de Japanse eilanden , elke burger tot de dood zal moeten vechten. Deze propaganda in Japan, vechten tegen de U.S.A. tot je ” eervolle ” dood, moet nu starten. In de U.S.A moeten de Amerikaanse burgers te horen krijgen dat bij een invasie van Japan ten minste 1 miljoen Amerikaanse soldaten zullen sneuvelen.

In november 1944 besluiten de grote drie dat Duitsland opgedeeld zal worden. De U.S.A. was tegen. In de eerste plaats waren zij van mening dat na de oorlog alle troepen weer naar hun eigen land terug moesten; daarnaast wilden zij na de Duitse capitulatie alle manschappen en alle materieel naar de Pacific over brengen. Verder besluiten ze dat drie maanden na de Duitse capitulatie de U.S.S.R. Japan de oorlog zal verklaren. Roosevelt wenst bij een bezetting van Duitsland de noord-west kant ( ter bescherming van zijn land van herkomst : Nederland ) en geheel Berlijn. Tevens besluit hij alle contacten met generaal De Gaulle te beeindigen daar die na de oorlog geen verkiezingen wil in Frankrijk en van Amerika eist dat zij Frankrijk helpt zijn koloniale rijk te restaureren.
28 Maart 1944, de militair attaché te Berlijn meld dat de Duitsers aan een straaljager werken die binnen een jaar operabel zal zijn. De ” blueprints ” gaan naar Japan.

April 1944 , Marshall concludeert dat de nederlaag van Duitsland een feit is en dat dus de aandacht nu op Japan gericht moet gaan worden. Japan stelt de U.S.S.R. voor om China te verdelen en het niet aanvalsverdrag om te zetten in een bondgenootschap.

Mei 1944 , de Duitsers adviseren de Japanners om de oorlogsindustrie ondergronds te maken.

15 Juni 1944 , de Saipan landingen, er sneuvelen 16.500 Amerikaanse soldaten en van de 32.000 Japanse soldaten sterven er 26.000.

18 Juli 1944, Tojo treedt af.als minister-president, zijn ( tijdelijke ) vervanger is generaal Junaki Koiso.

September 1944, bij de presidents verkiezingen in Amerika wil de tegenstander van Roosevelt, Dewey, bekend maken dat de vijandelijke code’s al voor Pearl Harbor gekraakt waren. Marshall treedt hierop persoonlijk met Dewey in overleg, buiten Roosevelt om, en stelt dat zijn belangrijkste bron van informatie de Japanse ambassadeur in Berlijn, Baron Oshima, is. Dankzij de kennis van de code’s:

• wonnen de Amerikanen de slag in de Koraalzee,
• wonnen ze de slag om Midway,
• wisten ze van te voren dat Japan van plan was om Alaska te invaseren en konden ze dat voorkomen,
• kunnen we daar bombarderen waar we weten dat de Japanners zeer verlegen zitten om voorraden.

Daarop besluit Dewey niets te zullen zeggen over Magic en Purple in de verkiezingsstrijd.
Marshall vertelt Dewey niet dat ze ook weten dat Japan alles in het werk stelt om een militair pact met de Sovjet Unie te sluiten.
5 Augustus 1944, in Japan wordt het Hoogste Overlegorgaan over de Vooruitgang van de Oorlog ingesteld. De eerste twee schepen met Duitse oorlogsbuit en Nazi officials komen in Argentinië aan. Steeds weer duikt in de Japanse boodschappen de naoorlogse situatie op, waarin zij de dominerende natie in het Verre Oosten wenst te zijn en dat de Brits Amerikaanse belangen ( en dus ook de Nederlandse en Franse ) in het Verre Oosten geminimaliseerd dienen te worden.
5 September 1944, Oshima rapporteert Tokio dat Duitsland in november een groot offensief in de Ardennen zal lanceren. De Amerikaanse militaire bureaucratie negeert dat omdat zij de gehele oorlog door en ook nog na de oorlog wil bewijzen dat de inlichtingen van Ultra en Magic onbetrouwbaar zijn. Pearl Harbor was niet hun schuld en de generaals en admiraals waren geen opvolgers van commando’s van Marshall.

Januari 1945, de Amerikaanse irritatie ten aanzien van Groot Brittanië word zo groot dat Marshall Eisenhower mede deelt dat hij vanaf nu geen rekening meer hoeft te houden met Montgomery . Marshall beslist dat op 1 november 1945 een invasie macht van 776.700 man op Kyushu zal landen ( men verwacht uiteindelijk 100% doden aan Amerikaanse kant ) en op 1 maart 1946 een invasie macht van 2 miljoen manschappen op Honshu zal landen ( hier verwachten de Amerikanen uiteindelijk 25 % doden ).Zijn staf verwacht dus één en een kwart miljoen doden aan Amerikaanse kant ( en dat bij een bevolking van 120 miljoen Amerikanen ).

27 Januari 1945, de Japanse vice-stafchef – Hata – meld alle militaire attachee’s over de hele wereld de visie van Tokio voor de komende zes maanden:

• de USA zal het vaste land van Japan invaseren
• China zal in een sterk tegenoffensief gaan
• de stemming in Zuid Oost Azië zal anti Japans worden
• de Sovjet Unie zal zijn neutraliteits verdrag met Japan voor 25 April opzeggen
• Duitsland zal voor 1 december capituleren.

Vervolgens is de conclusie van Tokio dat elke Japanner tot de dood zal moeten vechten om de eindoverwinning te kunnen behalen.
Februari 1945 , Eisenhower en Stalin gaan er van uit dat de oorlog in Europa tussen september en december pas beeindigt zal zijn. Stalin tracht Eisenhouwer er van te overtuigen dat het Nazi-regime zijn laatste tegenstand zal bieden vanuit de Beierse Alpen. 19 februari, Iwo Jima valt, met 30 % doden aan Amerikaanse kant.

1 Maart 1945 , Japan neemt het bestuur in Indo-China over van de Fransen.
3 maart, Manilla wordt bezet.
9-10 maart, Tokio brandt, 25 % van de gebouwen zijn verwoest, er zijn 80.000 doden en 1 miljoen mensen zijn dakloos. Marshall besluit , na Roosevelt’s onaanvaardbaar over de te verwachtten aantallen doden aan Amerikaanse kant, Japan eerst volledig plat te bombarderen. Rond augustus 1945 heeft de USA luchtmacht 38 Japanse steden met brandbommen vernietigd, er staan dan nog 140 steden op de lijst. Er zijn naar schatting bij deze bombardementen 2 miljoen Japanners omgekomen. De militaire top stelt dat het Japanse aantal doden moet zijn opgelopen tot enige tientallen miljoenen aleer de invasie kan plaatsvinden. 19 maart, de Japanse ambassadeur in Stokholm polst de Russen over de mogelijkheid van een Duits, Japans, Russische strijd tegen Groot Brittanië en de U.S.A.

5 April, de U.S.S.R zegt zijn neutraliteits verdrag met Japan op.
12 april, Roosevelt overlijdt, zijn -Volledig onwetende – vice president Truman volgt hem op. Als oorlogs veteraan ( WOI ) begrijpt hij dat hij zijn oorlogs team intact moet laten.
13 april, de Japanse consul te Hamburg, Korda rapporteert dat de Britten in Noord Duitsland niet langer vechten maar over zijn gegaan op zinloze vernielingen en moordpartijen.
16 april, Sovjet soldaten hebben de opdracht om bij de aanval op Berlijn eventuele Amerikaanse troepen ook aan te vallen.
21 april, ambassadeur Sato in Moskou rapporteert Tokio dat er treinen met manschappen, vliegtuigen, trucks en tanks vertrekken naar het oosten.
Japan trekt 1 miljoen soldaten terug uit Mantsjoerije, om Japan te verdedigen bij de te verwachtte invasie ———dit zijn de Amerikanen pas na de oorlog te weten gekomen.

Mei 1945, het terug trekken van Amerikaanse troepen uit Europa neemt een aanvang.
Bij het atoombom project in Amerika zijn het met name degenen die in Cambridge en Oxford gestudeerd hebben die in en na de oorlog voor de USSR spioneerden.
Stalin eist dat Mantsjoerije en Korea aande Sovjet Unie worden toegevoegd, China onder Russische supervisie komt en dat Rusland samen met Amerika Japan zal bezetten.
De Fransen zoeken een verdrag met de Sovjet Unie.
12 mei, de Portugese minister van Buitenlandse Zaken keert terug uit Japan en rapporteert dat Japan zich voorbereid op een oorlog tot de laatste man, in de geest van het verzet op Okinawa.
Tokio maakt zich zorgen over de wereldopinie ten aanzien van Japan als het enige land dat nu de wereldvrede bedreigt.
25 mei, de definitieve invasie datum van Japan is 1 november.
28 mei, Stalin meld de Amerikaanse ambassadeur in Moskou dat Rusland rond 15 augustus Japan zal aanvallen. Hij eist medebestuur en bezetting van het na-oorlogse Japan.
31 mei, Sato, de Japanse ambassadeur in Moskou, vraagt Tokio of ze al besloten hebben tot welke concessie men bereid is ten aanzien van USSR.

1 Juni 1945, Togo rapporteert Sato dat tot alles voorkomen moet worden dat Rusland met Amarika mee gaat vechten tegen Japan.
Japanse binnenlandse propaganda meld haar bevolking datde nieuwe wapens ervoor zullen zorgen dat Japan over een half jaar weer superieur zal zijn aan de USA en UK( Verenigd Koninkrijk ).
5 juni, in de USA zijn de president , Truman, en de minister van Oorlog , Stimson, het eens dat de Japanse houding Amerika zal dwingen het atoomwapen te gebruiken, als dat na de testen inzetbaar blijkt.
8 juni, op een vergadering waar alle politieke en militaire leiders aanwezig zijn, stelt keizer Hirohito dat hij :

• vrede wil,
• geen onvoorwaardelijke overgave accepteert,
• een militair-economische as met USSR wil.

De militairen stellen op deze vergadering dat ze tot het einde willen vechten en uitgaan van een verlies aan mensenlevens van 25 miljoen aan Japanse kant; maar dat zij bereid zijn om tot de volle 70 miljoen te gaan.
In Bern onderhandelt Dulles met Nishihara over beeindiging van de oorlog.
13 juni, Bern rapporteert Tokio :

• het Amerikaanse volk wenst een snelle vrede en staat daarom niet langer achter zijn regering,
• USA wenst zonder UK en USSR tegen Japan te vechten,
• Amerika’s hoogste politieke prioriteit nu is het stoppen van het communisme van de USSR, Japan is minder belangrijk geworden.

14 juni, Tokio deelt zijn ambassadeurs mede dat onvoorwaardelijke overgave niet bespreekbaar is indien dat inhoud dat het bestuur over Japan overgaat in geallieerde handen en geallieerden Japan’s grondgebied wensen te bezetten.
16 juni, bij de overgave van Okinawa tellen de Amerikanen 40.000 slachtoffers aan eigen kant en 81.000 slachtoffers aan Japanse kant, waarbij alle Japanse officieren zelfmoord hadden gepleegd. De veroveringen van Iwo Jima en Okinama geven aan Amerikaanse kant 34% slachtoffers van de invasiemacht. Bij een invasiemacht van 2.8 miljoen bij de hoofdeilanden – Kyushu en Hokkaido – kom je dan op een mogelijk aantal doden aan Amerikaanse kant van 900.000. Bij een andere calculatie rekent men aan Amerikaanse kant op 20.000 doden per dag dat wil zeggen na drie maanden op 1.5 miljoen. In Japan staan nu 6 miljoen militairen klaar om de invasie op te vangen en 28 miljoen bewapende burgers.
18 juni , Truman gaat accord met de invasie van Japan op 1 november, maar dan zal tot die tijd bombardementen er voor moeten zorgen dat elk gebouw, brug, weg, spoorlijn, enz. vernietigd is.
29 juni, voormalig premier Hirota biedt bij verdragsonderhandelingen in Tokio met de Russische ambassadeur Malik, aan :

• een regeling inzake Mantsjoerije,
• een regeling inzake China,
• door Rusland gewenste goederen uit Japans zuidelijke gebieden,
• de Japanse vloot en luchtmacht voor Russische aspiraties in de wereld, zodat die dan niet te weerstaan zullen zijn door welk land dan ook.

30 juni, ambassadeur Sato meldt Molotov dat elke extra vraag op het gebodene van Hirota in welwillende ontvangst zal worden genomen. Hij zelf meld Tokio dat het zinloos is om te denken dat nu nog de USSR los te weken is van de USA.

Juli 1945, uit veel onderschepte berichten blijkt dat de Japanse keizer momenteel zich zeer actief met de politiek bemoeit.
4 juli, de Chinese leider Chiang Kai-shek deelt de Amerikane mede dat hij buitengewoon aantrekkelijke vredesvoorwaarden van Japan heeft aangeboden gekregen.
6 juli, Nishihara, marineattaché te Bern, krijgt van de marinetop te horen dat er niet met de Amerikanen ( bedoeld wordt hier dus Allen Dulles )gepraat mag worden over beeindiging van de strijd.
13 juli, Sato krijgt te horen dat de keizer zijn broer Konoye naar Moskou zal sturen om de keizerlijke wensen aan Stalin kenbaar te maken. Sato antwoord dat Tokio nog steeds niet begrijpt hoe de situatie eigenlijk is en dat Japan het stadium van te eisen al ver voorbij is en feitelijk alleen de optie van onvoorwaardelijke overgave nog openstaat.
16 juli , de geallieerde proef met de atoombom is geslaagd.
17 juli, Potsdam Conferentie.
Togo laat Sato weten dat de keizer persoonlijk heeft gezegd dat onvoorwaardelijke overgave van Japan onbespreekbaar is.
19 juli, Sato laat Togo weten dat Konoye niet welkom is in Moskou.
21 juli, de proef met de atoombom blijkt veel verwoestender uitgepakt dan verwacht; Truman licht Stalin in ( die door spionnage al op de hoogte was ) . Stalin antwoordt : gebruik de bom goed want praten met Japan is zinloos.
22 juli, Togo bericht Sato dat onvoorwaardelijke overgave van Japan onbespreekbaar is, conform de keizerlijke wil en dat Moskou verplicht is met prins Konoye te onderhandelen.
Ook ambassadeur Kase in Bern stuurt nu dagelijks oproepen aan Tokio om zich over te geven.
Nishihara rapporteert dat de USA van mening is dat de sociale structuur van Japan niet veranderd hoeft te worden, dat Japan nu nog speciale wensen kenbaar kan maken maar dat het zeker is dat Rusland de USA zal gaan helpen en dat de geallieerden zullen winnen en dat Japan rekening moet houden met 35 miljoen doden aan Japanse kant als door vechten.
24 juli, USA, UK en China ( USSR is nog neutraal tegen-over Japan ) laten Japan weten dat nu de oorlog moet worden beeindigd; anders zal Japan hetzelfde lot ondergaan als Duitsland, dat wil zeggen totale vernietiging van het Japanse leger en van de Japanse steden en van de Japanse rijstvelden.
Marshall ( met goedkeuring van Truman en Stimson ) beslist dat atoombommen ingezet zullen worden tegen Japan na 3 augustus; doelen : Hirishima, Kokura, Niigata en Nagasaki. Russische hulp tegen Japan is ongewenst.
26 juli, Togo bericht Sato dat zijn wanhopige oproepen aan de keizer persoonlijk zijn overhandigd; op nadrukkelijk verzoek van Hirohito zelf.
29 juli, omdat de Potsdam Declaratie niet ondertekent is door de USSR, verzoekt Togo Sato om te kijken of dat voor Japan extra onderhandelings ruimte laat ten aanzien van Rusland.
30 juli, Sato rapporteert aan Togo dat onvoorwaardelijke overgave wel ruimte voor nadere onderhandelingen inhoudt volgens de Amerikanen. Tevens laat Sato Togo weten dat als de Keizerlijke Regering geen plan opstuurt aan hem ter beeindiging van de oorlog, hij geen kontact met Molotov zal zoeken

2 augustus, marine attaché Nishihara te Bern, laat Tokio weten dat de geallieerden hun respect voor de keizerlijke familie hebben uitgesproken, wat inhoudt dat Hirohito niet hoeft af te treden van de geallieerden. Ook laat hij weten dat elk moment de Russen hun aanval op Japan zullen inzetten. En verder dat de Britten de Amerikanen geadviseerd hebben voorlopig nog niet aan een invasie van Japan te beginnen. Militair gezien is de USA nog niet zo ver en zonder steun van de andere geallieerden zullen ze het niet redden.
Togo laat Sato weten dat zijn mening goed begrepen is in Tokio, maar dat volgens de Keizerlijke Wil Japan nog steeds eerste prioriteit heeft bij het zoeken naar een pact met de USSR en dat ze daarom nog steeds prins Konoye naar Moskou wil sturen.
5 augustus, Sato laat weten dat als Japan vrede wil via de Verenigde Naties, Japan een flink aantal oorlogsmisdadigers zal moeten aanwijzen die hun leven zullen moeten geven in het belang van de Japans zaak.
6 augustus, de eerste atoombom valt op Hiroshima.
7 augustus, Togo vraagt Sato om een reactie van Rusland op de Japanse voorstellen ( hij zegt niets over Hiroshima ).
Molotov laat Sato weten dat hij de 8-ste om 17.00 uur Sato zal ontvangen.
8 augustus, Molotov vertelt Sato dat de USSR Japan de oorlog verklaart. Togo laat Sato weten dat Russische troepen de grens zijn overgestoken in Mantsjoerije.
9 augustus, de tweede atoombom valt op Nagasaki. Het Japanse opperbevel komt in Tokio bijeen en besluit niet te capituleren.Daarop besluiten Togo en admiraal Suzuki om keizer Hirohito aan te bevelen een nieuwe vergadering uit te schrijven, maar nu met de keizer als voorzitter. Op die vergadering stelt de keizer dat het leger zich bij zijn beslissing van beeindiging van de oorlog moet neerleggen. Generaal Anami blijft tegen overgave.
10 augustus, de overgave van Japan aan de geallieerden wordt in Bern en Stokholm bekend gemaakt door de plaatselijke Japanse ambassadeurs.
23 augustus, Tokio betaalt met tonnen geroofd goud zijn oorlogsschulden aan China af.
24 augustus , Tokio laat zijn ambassadeurs in Azië weten dat Japan nog steeds van mening is dat Korea van Japan is en moet blijven.
29 augustus, ambassadeur Okamoto in Stokholm stelt Tokio voor om de publieke opinie in de USA en UK ( Groot-Brittanië )te bespelen inzake de atoombommen en te stellen dat dit een onmenselijke daad was en dus streng afgekeurd moet worden. In zijn ogen zijn de westerlingen hier goed vatbaar voor. De Japanners moeten als slachtoffers van deze oorlog afgeschilderd worden.
Twee weken later start Tokio inderdaad een publiciteits offensief zoals door Okamoto is voorgesteld., omdat hiermee ook het leger van Japan kan stellen dat ze onder ” normale ” oorlogsomstandigheden onverslaanbaar waren en tevens kan hiermee de aandacht afgeleid worden van het Tokio Tribunaal waar alle oorlogsmisdaden begaan door de Japanners besproken zullen worden.

10 september, de Japanse ambassadeur Moroshima in Lissabon stelt voor de geallieerden als de ergste oorlogsmisdadigers te bestempelen, omdat mogelijk ook keizer Hirohito beschuldigd zal worden door het Tokio Tribunaal.
13 september, Japans minister van Buitenlandse Zaken Shigemitsu stelt aan zijn ambassadeurs in Portugal, Zweden en Zwitserland dat de Amerikaanse leider van de delegatie die onderzoek doet naar de gevolgen van de atoombommen, heeft verklaard dat deze wapens nooit gebruikt hadden mogen worden ( een leugen ! ).
Hij verzoekt hun hem te laten weten welke afschuwelijke details in de westerse landen bekendgemaakt moeten worden om de publieke opinie aldaar voor de Japanse zaak te winnen. 16 september, de Japanse ambassadeur in Bern Kase en de Japanse ambassadeur in Stokholm Okamoto stellen dat Japan moet vermijden als berichtgever van deze propaganda op te treden en dus de Amerikaanse en Britse journalisten in Japan hiervoor moeten gebruiken.
17 september, de Japanse ambassadeur in Lissabon Moroshima voegt hieraan toe om de pauselijke nuntius in Japan te gebruiken als berichtgever.

3 november, republikeinse leden van het Congres in de USA maken bekend dat de USA de Japanse diplomatieke code al in 1940 hadden. gebroken. De Japanners gaan op andere code’s over en daarmee kwam een einde aan Amerika’s inzicht van wat Japan werkelijk bedoelde als ze iets voorstelden.