Ron Lindeman is de zoon van Piet Benjamin Lindeman, geboren op 20 november 1911 in Bondowoso op Java in voormalige Nederlands Indië. Piet Benjamin Lindeman was aanvankelijk administrateur van de Sociëteit aan de Sociëteitstraat in Djember op Java in het voormalige Nederlands-Indië. Hij was getrouwd met een gescheiden vrouw, die uit haar eerste huwelijk een paar kinderen had. Voor de Tweede Wereldoorlog werd hij sergeant eerste klas bij de infanterie ( rangnummer 105911) in het KNIL – het Koninklijk Nederlands-Indisch Leger. Tijdens de invasie van Java in 1942 in de Tweede Wereldoorlog vocht hij aan de frontlinies tegen de Japanners. Na acht dagen vechten werd het KNIL door de toenmalige generaal en bevelhebber Hein ter Poorten op 8 maart 1942 bevolen te capituleren, toen ze om de stad Bandoeng lagen. Piet Benjamin werd samen met zijn maten krijgsgevangen genomen en werd eerst in de wijk Tjikoeda Pateu in Bandoeng gevangen gezet. Na een paar maanden werden ze overgebracht naar een voormalig infanteriekampement in Tjimahi, waar ze gevangen werden gehouden. Daarna is Piet Benjamin naar de Glodok gevangenis in Batavia gebracht waar hij samen met 2000 andere krijgsgevangenen zat. Na een medische keuring in Soerabaja werden hij en zijn maten via de havenstad Tanjung Priok per schip overgebracht naar het schiereiland Changi op Singapore Island. Daar verbleef Piet Benjamin gedurende enkele maanden als krijgsgevangene van de Jappen waarna hij en een paar duizend mede-krijgsgevangenen met het Hellship Hawaii Maru naar het eiland Kyushu in Japan werd overgebracht. Daar werd hij als krijgsgevangen dwangarbeider tewerkgesteld in de kolenmijn Kyushu: Camp 6, Orio, Omine (established as Fukuoka no.15 on April 22, 1943: renamed as Fukuoka no.9 on December 1, 1943; renamed as Fukuoka no.6 Branch Camp in August 1945). Tot aan de overgave van Japan in augustus 1945 heeft Piet Benjamin in die kolenmijn als dwangarbeider voor de Japanners gewerkt.

Na de capitulatie van Japan in augustus 1945 werd Piet Benjamin in september 1945 per trein vanuit het POW camp 6 Orio overgebracht naar Nagasaki waar hij de gevolgen van de atoombom van nabij heeft gezien.  Met het Amerikaanse vliegdekschip Biloxi werd hij eerst naar het eiland Okinawa gebracht. Na een week werd hij daarna per vliegtuig naar het eiland Leijte in de Filipijnen gebracht. Vandaaruit werd hij per vliegtuig naar de hoofdstad Manilla van de Filipijnen gebracht waar hij werd vervoerd naar het zogeheten 5th Replacement Depot. De KNIL soldaten werden vandaaruit weer ingedeeld in het KNIL. Na enkele maanden werd hij toen met het Engelse vliegdekschip HMS Implacable teruggebracht naar voormalig Nederlands-Indië. Via Borneo is Piet Benjamin toen weer naar Java teruggebracht. Hij is op zoek gegaan naar zijn toenmalige vrouw maar heeft die nooit meer terug kunnen vinden. Zij was van de aardbodem verdwenen. Hij moest daarna ook naar de rechtbank om officieel van zijn verdwenen vrouw te kunnen scheiden. Gedurende de jaren 1945 tot en met 1950 heeft hij de zogeheten Bersiap periode als militair in het KNIL meegemaakt. Hij werd in die periode ook bevorderd tot sergeant-majoor.  Toen Nederlands-Indië in 1949 werd teruggegeven en de naam in Indonesië werd veranderd, werd ook het KNIL opgeheven. Piet Benjamin kon toen kiezen tussen emigreren naar Australië, terugkeren naar het moederland Nederland of emigreren naar het voormalig Nederlands Nieuw-Guinea. Omdat Piet Benjamin van de tropen hield en de jungle heeft hij toen voor Nederlands Nieuw-Guinea gekozen. Daar is hij in 1950 naar toe overgebracht en heeft hij een jaar in een marinierskamp, even buiten de toenmalige hoofdstad Hollandia ( Haven), doorgebracht. Daarna heeft hij een korte periode voor de toenmalige gouverneur gewerkt en is hij uit het leger gegaan. Hij is toen bij de toenmalige lokale PTT gaan werken en hertrouwd met een Aziatische vrouw, die hij in Hollandia leerde kennen. Zij kregen drie kinderen, die alle drie in Hollandia werden geboren. In 1962 besloot de toenmalige president van Indonesië Soekarno om 10.000 Indonesische parachutisten boven de jungle van Nederlands Nieuw-Guinea te droppen om te vechten tegen de Nederlanders. Toen de schermutselingen ook de hoofdstad Hollandia bereikten, besloot Piet Benjamin om met zijn gezin op zgn groot verlof naar Nederland te gaan. Toen hij in Nederland verbleef kreeg hij een brief van de regering, dat hij in Nederland moest blijven, omdat Nederlands Nieuw-Guinea werd overgedragen aan Indonesië. Zijn spullen zouden worden opgestuurd naar Nederland, hetgeen nooit is gebeurd. In Nederland is Piet Benjamin in Den Haag terechtgekomen waar hij een woning huurde en voor de Nederlandse PTT ging werken. Daar heeft hij tot aan zijn pensioen voor gewerkt. In 1992 is Piet Benjamin in Den Haag overleden.

Het verhaal van Piet Benjamin Lindeman in het engels met heel veel fotomateriaal is te lezen op de website van Ron Lindeman.

Hier is de link: https://ronlindeman.nl/prisoner-of-war/

noot van de redactie: De bersiap periode duurde niet van 1945 tot 1950 maar van van eind 1945 tot begin 1946. Daarop volgde de Indonesische vrijheidsstrijd  tot 1950