History Groups 5th International Conference, in association with Liverpool School of tropical medicine ( LSTM) 5-7 June 2015

Mevr. Dr. Bernice Archer (Historica) promoveerde met het boek Civilian internment in the Far East under the Japanese 1942-1945 “Patchwork of internment”. University of Essex UK

Dr. Bernice Archer en nog anderen behoorden tot de organisatoren van de internationale conferentie om het einde van de 2e Wereldoorlog te herdenken alweer 70 jr. geleden. Er waren ca. 150 aanwezigen uit Korea, Filippijnen, Nieuw-Zeeland, Australië , Singapore, Ned.-Indië, Nederland, Engeland, Schotland, Ierland en Amerika. Vrijdag 5 Juni begon de conferentie met 2 lezingen (alle steeds 40 min per lezing) over Singapore. Dit eiland heeft nog steeds een schat aan archeologische vondsten die veel helderheid geven. Het hele eiland is tijdens de oorlog een concentratiekamp geweest, De manschappen die naar de Pakan Baroe spoorweg, naar de Birma spoorweg en later naar Japan gingen, werden eerst daar gehuisvest, bovendien de vele aanwezige Britten met hun gezinnen.

Archeologie te over, ook over de gevechten die daar plaats gevonden hadden met de Jap. De 2e spreker een lid van de regering Singapore berichtte dat er een museum opgericht was, allerlei rondleidingen plaats vonden en ze nu bezig waren om oudjes hun verhaal te laten vertellen, waar mogelijk. In de pauze ben ik direct op hem toegegaan en heb hem verteld over het gastdocentschap. Maar ja, de mensen waren al 75+ en niet meer mobiel! Met mijn 83 liet ik dat niet op me zitten en gaf hem het advies dat de kleinkinderen hun opa of oma moesten interviewen en dit dan op school vertellen.

Zaterdag en Zondag gingen we vanuit het hotel naar de school voor de tropische ziekten. Er waren daar collegezalen dus genoeg plaats.

’s Morgens sprak Rod Beattie uiteraard over de Burma Railway en de laatste vondsten. Bijzonder is dat Thailand erover denkt om het spoor weer te herstellen. Hij kreeg van Koningin Beatrix een lintje! Ook van Canada en Australië. Na 2 sprekers was er steeds 35 minuten de mogelijkheid van vragen stellen aan de sprekers. ’s Middags kwamen de kinderen aan de beurt die gevangengezeten hadden in de Filippijnen, Ned.-Indië en Singapore, men begon direct met vragenstellen. Daarna heb ik mijn verhaal verteld met een powerpoint presentatie, ik redde het gelukkig met mijn gebrekkige engels.’s Avonds bij het diner hadden wat dames de ‘captives’ hymn ingestudeerd. En zongen het.(Begonnen in Sumatra in 42-45). Zondagmorgen was de Nederlander Michiel Schwartzenberg, werkzaam bij het Ned. Rode Kruis, die een lezing gaf over de RAPWI organisatie, planning en hoe men toen werkte. Nog anderen vertelden hier ook over vanuit engels oogpunt uiteraard. Daarna nog een paar sprekers die het over ‘Entertainment’ hadden en concerten. De naam Wim Kan viel en de 2 veteranen van 90+ vertelden nog meer.

Zondagmiddag kwam de hygiène en de medische verzorging tijdens de gevangenschap ter sprake. Ook de nazorg van de veteranen. (Bijgebleven is me een uitspraak van de Nieuw Zeelandse arts-onderzoekster dat 50 jaar na dato er enkele veteranen stierven zonder aanleiding. Later ontdekte men dat ze vanaf de Burmaspoorweg een worm in het lijf hadden, die het inwendige volledig verwoestte in de loop der jaren!).

’s Middags was er ook nog een rondvaart door de haven (koud en winderig) heel interessant. In de haven waren nog verschillende gedenktekens voor de Amerikanen, Engelsen, Australiërs, Nederlanders enz.

Link naar het rapport: https://fepowhistory.files.wordpress.com/2015/06/surviving-captivity-conference-june2015w.pdf